Millenium Metal

ki3r

Ostatnio bardzo dużo słucham Dream Theater a zwłaszcza albumu Images And Words, więc postanowiłem skrobnąć kilka słów na jego temat Smile

. Jak wszystkim wiadomo DT to najpopularniejszy obecnie zespół parający się metalem progresywnym a omawiany tutaj LP jest uważany powszechnie za największe dokonanie nowojorczyków. Więc lecimy po kolei:

1. Pull Me Under - Pierwszy utwór na płycie i zarazem największy hicior wykrojony z niej. Teledysk do tego kawałka często gościł w różnorakich kanałach muzycznych we wczesnych latach 90-tych. Świetny, mocny otwieracz, ponad ośmiominutowy kolos. Posiada bardzo chwytliwy refren, łatwo wpadający w ucho i zostający w głowie na długo. Nie muszę oczywiście wspominać, że każdy muzyk pokazuje tutaj na co go stać czyli absolutnie najwyższy poziom.

2. Another Day - Przepiękna ballada, jedna z najlepszych jakie słyszałem. Genialne wokalizy James'a LaBrie no i solo Petrucciego, które kiedy jestem w dołku potrafi sprawić, że łzy stają w oczach. Ogólnie kawałek jest bardzo poruszający i nijak nie da się przejść obok niego obojętnie.

3. Take The Time - Znów dłuższa kompozycja twająca ponad 8 minut. Słychać tutaj jeszcze większe zaawansowanie techniczne, pogięta struktura, niebanalna aranżacja i ten pasaż w drugiej części - miód. Jeden z moich dwóch absolutnie ulubionych utworów tutaj.

4. Surrounded - Spokojniejszy, można by rzec, że druga ballada. Ma fajny klimat i działa bardzo relaksująco, świetnie się go słucha w autobusie wracając po męczącym dniu na uczelni. Jednak nie należy do moich faworytów tutaj.

5. Metropolis Pt.1 - Ten kawałek wielbię na równi z Take The Time, po prostu mistrzostwo świata. Długi, ciężki, pokręcony to jego cechy. Portnoy masakruje tutaj seriami z central, Myung szyje na basie aż miło. Genialna rzecz.

6. Under Glass Moon - W zasadzie najbardziej zeschizowany kawałek na płycie. Posłuchajcie sobie tego wstępu, to co grają tutaj klawisze jest chore ale piękne. Kolejny bardzo mocny punkt albumu.

7. Wait For Sleep - Miniaturka. Niewiele ponad dwie minuty co w porównaniu do długości innych utworów daje nam maleństwo. Niezbyt lubiana przeze mnie kompozycja, klawisze + wokal. Trochę usypiająca, choć trzeba przyznać, że LaBrie naprawdę nieźle tutaj zaśpiewał.

8. Learning To Live - Najdłuższy ponad jedenastominutowy kolos na zamknięcie albumu. Należy do najlepszych tutaj, i prezentuje nam jakby w pigułce przekrój tego co działo się na albumie do tej pory. Kwintesencja metalu progresywnego.

Na zakończenie dodam, że płyta posiada świetną produkcję. Każdy instrument brzmi soczyście a już najbardziej rozwala mnie brzmienie perkusji oraz basu. Z taką sekcją można zawojować świat Smile

. Każde uderzenie bębnów ma tutaj taką moc, że mógłbym słuchać samej jej tylko i ciągle zachwycać się każdym mocnym, głębokim akcentem. Kończąc - kapitalna płyta genialnego zespołu złożonego z wirtuozów progreswynego grania. Polecam każdemu kto lubi w muzyce emocje, technikę, niebanalne aranżacje ogólnie każdemu kto lubi nad muzyką się zastanowić. Może album nie trafia do słuchacza od razu, trzeba poświęcić mu trochę czasu i kilka dobrych przesłuchań, ale za to jak już trafi to zniewala i wynagradza wszystkie trudy przebijania się przez tą nawałnicę dzwięków.

Moja ocena - 9.8/10.

Ucieleśniony umysł

Ha! Mój ulubiony album Dream Theater. Zaczynałem od Falling Into Infinity, potem, po kilku latach, poznałem Awake (kupiłem z przeceny) a następnie Images And Words (też kupiony z przeceny). I to było to! Piękna muzyka. Przy doładowaniu w drugiej minucie 'Pull Me Under' wzruszyłem się. I wzruszam do dziś. Z pozostałych płyt Dreamów Awake i Train of Thought cenię niemalże tak samo jak dwójkę. Niemalże. IAM rulez! I podpisuję się pod twoim opisem tej płyty.

Vio

Najlepszy DT. 6/10

Atreju

Mój drugi w kolejności ulubiony album Teatru. Najlepszym i największym osiągnięciem zespołu jest "Scenes from a memory" a "Images..." jest zaraz za nim. Ma takie "dziwne" brzmienie... moc podana w takiej... puszystej oprawie. Jak słyszę tą muzykę i przypominam sobie okładkę to mi się to kojarzy z puchem, watą cukrową, gąbką i piórkami Laughing

Nie dlatego, że to miękka, cukierkowa muzyka, tylko że ma brzmienie takie... lekko wygładzone i jakby osnute jakąś woalką. Noie wiem jak to wytłumaczyć. Czasem w filmach, jak chcą pokazać czyjś sen, albo wspomnienia, to obraz staje sie taki jakby zamglony dookoła, taki puszysty... Wink

Atreju

Ucieleśniony umysł

Kioper

wraz z 'Awake' to ich najlesza rzecz jaką stworzyli Smile

nie inaczej. Oczywiście nie jest to ten sam poziom co Psychotic Waltz, no ale niehc im będzie, ze płyta jest bardzo dobra Smile

bo taka w istocie jest. słucha sie świetnie. ... do tego niezapomninalny i niesamowity klimacik Smile

Lubie tą płyte. no i serek nie drazni Smile

ki3r

Vio

ZX

Zapewne bardzo dobry zespół, zresztą post wstępny nie pozostawia wątpliwości, że tak jest.

Mimo wszystko wolę bardziej około 700 płyt z rocka progresywnego lat 70tych. znakomita scena francuska, włoska, niemiecka, holenderska, o angielskiej nie wspominając. Słuchania na lata Very Happy